Londyn dysponuje tak długą listą atrakcji turystycznych, że po zobaczeniu tych najważniejszych typu Pałac Buckingham czy Big Ben mało kto tutaj dociera. A jest czego żałować, bo to bardzo ciekawe miejsce.
Położone jest we wschodnim Londynie na Wyspie Psów (Isle of Dogs), kiedyś nosiło nazwę Doków Indie Zachodnie (West India Docks). Dzisiaj znane jest jako Canary Wharf (Nadbrzeże Kanarków, Kanaryjskie Nadbrzeże). Od XIX wieku były to najbardziej ruchliwe doki – baseny portowe – na świecie. Po 1950 roku przemysł portowy zaczął upadać, co skończyło się zamknięciem portu w 1980r. Dzisiaj Canary Wharf to jeden z najznamienitszych przykładów jak tereny przemysłowe zamieniono w atrakcję turystyczną i centrum biznesowo-finansowe. Tak potężne, że w Londynie bije się o pierwszeństwo z City (City of London). Niewiele ponad 10 lat po zamknięciu portu stanęły tutaj szklane wieżowe, z najwyższym do niedawna w Londynie One Canada Square, 235 m wysokości.
Dzięki rekultywacji doki stały się bardzo przyjemnym miejscem. Połączeniem nowoczesności ze starym, zagonionych finansistów ze spacerowiczami przysiadającymi na ławkach, szklanej dżungli z zielenią i wodą. Ale po kolei.
Już samo dotarcie na Canary Wharf dostarcza wrażeń, pod warunkiem, że wybierzemy metro (London Undeground), kolejkę DLR (Docklands Light Railway) albo tramwaj rzeczny. Jeżeli chodzi o pierwszy z wymienionych środków transportu, to przez Canary Wharf przebiega najnowszy odcinek Jubilee Line (Linia Jubileuszowa) i zarazem najnowszy odcinek metra w całym Londynie. Stację Canary Wharf zaprojektował jeden z najbardziej znanych architektów na świecie Norman Foster. Jest ogromna i futurystyczna, zwłaszcza szklane fragmenty na powierzchni. Po wyjściu na zewnątrz jesteśmy w sercu finansowej dzielnicy (część gminy: London Borough of Tower Hamlets), otoczeni drapaczami chmur, kanałami portowymi oraz parkiem (Jubilee Park). Kolejka DLR – tańsza wersja metra, charakterystyczna dla tej części Londynu, to system automatycznych pociągów poprowadzonych zazwyczaj nad ziemią. Odcinek na Isle of Dogs należy do najefektowniejszych. Kolejka „tnie na pół” szklane wieżowce lub „robi w nich dziury”, co wygląda jak kadr z filmów science fiction. Koniecznie trzeba się przejechać pomiędzy stacjami West India Quay-Canary Wharf-Heron Quays-South Quay. Ostatni z polecanych środków transportów to tramwaj rzeczny (London River Services). Należy wysiąść na przystanku Canary Wharf Pier. Tamiza w tej części Londynu jest szeroką potężną rzeką, morskie pływy dobowe wynoszą kilka metrów i warto przy okazji pospacerować nadbrzeżem.
Podczas zwiedzania koniecznie trzeba odwiedzić Dok Południowy (South Dock), z nad którego można podziwiać panoramę szklanych wieżowców. W sąsiedztwie są dwa ciekawe mosty, zwodzony przy Tamizie (Blue Bridge) i przeznaczony dla pieszych nowoczesny South Quay Footbridge.
Spacer po Canary Wharf daje dużo przyjemności. Pomiędzy „lasem” drapaczy chmur, gdzie biegają finansiści dokonujący miliardowych transakcji a spokojnymi nadbrzeżami portowymi. Jedne szersze, inne węższe. Jedne zatłoczone, inne zupełnie puste. Do tego ławki, miejscami drzewa, a nawet parki. Są fontanny, restauracje, bary i centra handlowe. Nowoczesna zabudowa mieszkaniowa. Łodzie i jachty od niewielkich, po te duże. Także zabytkowe przy
muzeum – Museum of London Docklands w Porcie Północnym (North Dock), gdzie również stoją odrestaurowane dźwigi portowe. Warto zrobić sobie spacer „na ślepo”, wędrując pomiędzy dokami, nadbrzeżem Tamizy, przeróżnymi budynkami, po mostach i mostkach. Obszar nie jest duży. Jak również zwrócić uwagę na odbijające się w wodzie szklane wieżowce oraz na podchodzące do lądowania samoloty na lotnisko City (London City Airport). Można odnieść wrażenie, że zaraz uderzą w któryś z budynków.
Canary Wharf jest w ciągłej rozbudowie, powstają kolejne wieżowce. Otwierają tutaj siedziby następne wielkie podmioty świata finansowego, medialnego i biznesowego. Już teraz ich lista jest imponująca. Są tu siedziby dużych banków jak: Barclays, Citigroup czy HSBC, koncernów medialnych np. Reuters, The Telegraph i Daily Mirror, także siedziba brytyjskiego Urzędu Nadzoru Finansowego (Financial Services Authority).
Wokół Canary Wharf
Cały dzień to za dużo na Canary Wharf, nie ma jednak problemu. Po sąsiedzku jest mnóstwo atrakcji, bardzo znanych. Po drugiej stronie Tamizy znajduje się futurystyczna O2 Arena, do której można dojechać gondolową kolejką linową (Emirates Air Line, Thames cable car). Ma dwie stacje: Royal Docks oraz Greenwich Peninsula i biegnie wysoko nad ziemią. Oferuje niezapomniane widoki na Londyn z Tamizą i Canary Wharf na czele. Do pierwszej z nich z Parku Jubileuszowego (Jubilee Park) to jakieś dwa kilometry, trasę można pokonać kolejką DLR (wysiąść należy na Royal Victoria), do drugiej wystarczy użyć The Tube i po przejechaniu pod Tamizą jednej stacji wysiąść na North Greenwich (na półwyspie Greenwich). The Tube to potoczne określenie londyńskiego metra, co oznaczą „rurę”, „tubę” i nawiązuje do kształtu tuneli po których poruszają się pociągi.
Z O2 Areny jest blisko do Parku Greenwich z Królewskim Obserwatorium (Royal Observatory), gdzie przebiega południk zerowy. Tak naprawdę przecina park 102 metry na wschód od pierwotnego jego wyznaczenia na dziedzińcu obserwatorium. Zostało to jednak ustalone dopiero w 1984 r. i od tego czasu Południk Greenwich przestał obowiązywać, ale do dzisiaj to miejsce stanowi ważną atrakcję turystyczną na mapie Londynu. Z O2 Areny blisko jest również do zapory przeciwpowodziowej na Tamizie – Thames Barrier – inżynierskiego dzieła o atrakcyjnej architekturze. Ma ona zapobiegać wtargnięciu morza do Londynu, czyli chronić przez wywoływaną wiatrami tzw. „cofką”.
Patrząc w kierunku centrum Londynu blisko z Canary Wharf jest do najsłynniejszego londyńskiego mostu Tower Bridge i znajdującej się obok twierdzy (Tower of London), za którą znajduje się konkurencyjne londyńskie City ze słynnym „Korniszonem” czyli owalnym budynkiem przypominającym ogórek (30 St. Mary Axe, The Gherkin). Po drugiej stronie Tamizy wznosi się najwyższy londyński wysokościowiec The Shard czyli „Odłamek” (The Shard London Bridge, 2012 rok). Ma piramidalny kształt i wnosi się 306m nad ziemię. To on pokonał dotychczasowego lidera, wieżowiec One Canada Square w Canary Wharf.
Niedaleko na północ od Canary Wharf znajduje się Park Olimpijski – główna arena XXX Letnich Igrzysk Olimpijskich z 2012 roku, gdzie tak jak w pozostałych przypadkach dojedziemy metrem lub DLR-ką.
Na zdjęciach: 1-The Shard 306m, 2-odbite wieżowce w Middle Dock, 3-fragment stacji metra Canary Wharf, 4-centralnie wieżowiec One Canada Square 235m, 5-widok z części mieszkalnej Canary Wharf (Blackwall Basin), 6-Przed Muzeum Londyńskich Doków (North Dock), 7-tory kolejki DLR między wieżowcami, 8-most South Quay Footbridge nad South Dock, 9-Tamiza i O2 Arena widziana z Canary Wharf, 10-Centrum finansowo-biznesowe Canary Wharf z nad Doku Południowego (South Dock).
